Jevreji na Pirinejskom poluostrvu od iskona do izgona

Abstract

Poznati jevrejski istoričar Dubnov smatra da su jevrejska naselja na Pirinejskom poluostrvu ujedno i najstarija naselja Jevreja u Evropi. Mišljenja je da su Jevreji stigli u Španiju za vrijeme Rimljana, a da su se tokom prvih stoljeća kršćanske ere učvrstili na tom tlu. Jevrejski autor Dimont kaže da su Jevreji živjeli u Španiji već u II stoljeću prije n. e. kao trgovci, vojnici i robovi. On navodi kako je jevrejska država Makabejaca (167-141. godine prije n. e.) održavala intenzivne trgovačke odnose sa svim narodima Mediterana. Poslije razorenja Jeruzalema (70. godine p.n.e.) bilo je mnogo Jevreja koje su prodavali kao roblje po robovskim pijacama. Jevreji koji su odranije tu obitavali, otkupljivali su Jevreje dovedene kao robove, pa su oni oslobođeni ropstva, nastavili život na Pirinejskom poluostrvu kao slobodni građani.

The famous Jewish historian Dubnov believes that the Jewish settlements in the Iberian Peninsula are also the oldest settlements of Jews in Europe. It is thought that the Jews arrived in Spain during the Romans, and during the first centuries of the Christian era, they established themselves there. The Jewish author Dimont says that the Jews lived in Spain as early as the 2nd century BC as merchants, soldiers, and slaves. He states that the Jewish state of the Maccabees (167-141 BC) maintained intense trade relations with all the peoples of the Mediterranean. After the destruction of Jerusalem (70 BC), many Jews were sold as slaves by slave markets. The Jews who already lived there bought up Jews who were slaves, and they have freed them from slavery. These Jews continued their life in the Pyrenean Peninsula as free citizens.