Iz istorije sefardske zajednice u Engleskoj

Abstract

Prvi sefardski useljenici u Engleskoj bili su Marani - pokršteni Jevreji, koji su došli početkom XVII veka, bilo direktno iz Portugalije, bilo preko Amsterdama. Polovinom XVII veka već je postojalo malo naselje tih Jevreja u londonskom Sitiju. Oni su javno ispovedali hrišćanstvo, ali u tajnosti pridržavali su se propisa svoje jevrejske vere i sastajali se u privatnim stanovima zbog molitve. Sefardska zajednica u Engleskoj je već od samog početka težila da sačuva običaje i obrede svojih predaka sa Iberijskog poluostrva i sledila je tradiciju Sefarada u zapadnoj i istočnoj Evropi i Americi. Stvarane su zajednice koje su održavale ne samo karakter i tradiciju sefardskog Jevrejstva, već vrlo često i same Španije i Portugalije. Otuda je zadržan španski, a kasnije portugalski jezik kao jezik na kome su održavani sastanci i vođeni zapisnici.

The first Sephardic immigrants to England were Marranos - converted Jews, who came directly from Portugal or via Amsterdam in the early seventeenth century. By the mid-seventeenth century, there was already a small settlement of these Jews in London City. They professed Christianity publicly, but secretly obeyed the precepts of their Jewish faith and met in private dwellings for prayer. From the outset, the Sephardic community in England sought to preserve the customs and rituals of their ancestors from the Iberian Peninsula and followed the Sephardic tradition in Western and Eastern Europe and America. Communities were created that maintained not only the character and traditions of Sephardic Jewry but very often Spain and Portugal themselves. Hence, Spanish and later Portuguese was retained as the language in which meetings and records were kept.