Sarajevo Sephardim and their linguistic identification

Abstract

The fall of the Ottoman Empire and the subsequent rise of national states in the Balkans led to an increase in exposure to Western-style modernization and ultimately to two World Wars. This article highlights issues about linguistic identification within the Sephardic community in Sarajevo today. The article recalls memories of Sarajevo Jews from the post-World War II Yugoslav state (1945-1992). The text clarifies which language the Sephardi Jews opted for after the Yugoslav experiment collapsed in the 1990s, a period that saw the beginning of the disintegration of Serbo-Croatian as a language, at least in a sociolinguistic sense. Moreover, this article explores the interviewees' conceptions of Judeo-Spanish, the language that was spoken by Jews in Sarajevo until the Holocaust. The article aims to analyze how ideological preconditions have affected identity formation as it expresses itself in linguistic behaviour.

Pad Otomanskog carstva i kasniji uspon nacionalnih država na Balkanu doveli su do povećanja izloženosti modernizaciji u zapadnom stilu i na kraju do dva svetska rata. Ovaj članak naglašava pitanja jezičke identifikacije unutar sefardske zajednice u Sarajevu danas. Članak podseća na sećanja sarajevskih Jevreja iz jugoslovenske države nakon Drugog svjetskog rata (1945-1992). U tekstu se pojašnjava za koji jezik su se Jevreji Sefardi opredelili nakon propasti jugoslovenskog eksperimenta 1990-ih, perioda u kojem je počeo raspad srpskohrvatskog kao jezika, barem u sociolingvističkom smislu. Štaviše, ovaj članak istražuje koncepcije intervjuisanih o judeo-španskom jeziku, jeziku kojim su Jevreji govorili u Sarajevu do Holokausta. Članak ima za cilj da analizira kako su ideološki preduslovi uticali na formiranje identiteta koji se izražava u lingvističkom ponašanju.