Moja familija sa Dorćola: Sećanje na zimu i rano proleće 1942. godine. Pisano u zimu i rano proleće 2011. godine.

Abstract

Gospođa Venecija Breder-Levi prikupila je uspomene i svedočanstva o tragičnoj sudbini jedne jevrejske porodice sa Dorćola i zabeležila ih u prigodnoj formi. U saradnji sa članovima porodice i prijateljima ovi materijali su prevedeni na srpski, engleski, francuski i hebrejski jezik i kao celoviti tekstovi nalaze se Jevrejskom istorijskom muzeju u Beogradu, Muzeju Holokausta u Montrealu, Memorijalnom muzeju Holokausta u SAD i Jad Vašemu u Izraelu. Gospođa Breder-Levi motiv ovog vrednog projekta objašnjava u uvodnom delu: "Pisanjem o nestanku jedne velike sefardske porodice , želim da oživim uspomenu i da odam poštu mojoj familiji koja je volela Dorćol i kojoj je bilo, verovatno do zadnjeg momenta života, neobjašnjivo stradanje koje ih je snašlo, baš tu u Beogradu na Dorćolu. Bilo je neverovatno i nerazumljivo i iznad svega tragično. Tako su, sa teškim bolom u srcu, otišli u smrt na Banjicu, Jajince, Tašmajdan, Topovske Šupe, Sajmište, mučilišta Specijalne Policije, Gestapoa, gasnim kamionima, dušegupkama. Vreme okupacije Beograda a naročito1942. godina, promenilo je Dorćol za dosta dugo vreme. Postao je stravično tih i prazan posle zla koje je zavladalo, bez mnogih koji su nepovratno nestali. U posleratnoj arhivi Beograda u kojoj nalazimo zabeležene strahote i stradanja Jevreja u to vreme, u logorima smrti, pruža se mogućnost mnogima da konačno saznaju pravu i tešku istinu o nestanku celih familija. Kada je prošlost bila tragična i okrutna, kao Holokaust, upoznavanje istine je od velikog značaja ne samo za sadašnje vreme i sadašnje generacije, već i za one koji slede u budućnosti. Meni lično, pripremajući ovaj deo istorije o mojoj familiji, doneo je bolje upoznavanje i zbližavanje licima koje sam znala od detinjstva samo preko slika. U isto vreme, doprinosi mojoj želji da ih ovim pisanjem povežem sa njihovim potomcima i na izvestan način, produžim njihovo postojanje".