Parohet kao slika: Šagalov Table des Prières (1908-1909)

Abstract

Na slici Marka Šagala Le Table des Prières, parohet - zastor koji uobičajeno stoji u sinagogi, pokrivajući orman sa svicima Tore, javlja se kao zaseban umetnički predmet, van svoje ceremonijalne namene. Ova predstava, koja nalikuje na deo muzejske postavke, verovatno je inspirisana povećanim interesovanjem za sakupljanje i proučavanje jevrejske istorije, kao i narodne umetnosti i folklora, vođenim i podsticanim od grupe jevrejskih intelektualaca u čijoj je neposrednoj blizini Šagal stanovao i radio. To su bili Maksim Vinaver, Simon Dubnov, Meir Balaban, Šlomo Zanvir-Rapaport, poznatiji kao Šlomo An-ski, i drugi. Stoga slika Le Table des Prières u svetlu okolnosti i okruženja u kojima je nastala, izgleda kao prvi rezultat Šagalovog susretanja sa istraživanjem jevrejskog narodnog nasleđa, i kao početak jevrejske etnografske kolekcije u Sankt Peterburgu. Međutim, Le Table des Prières se ne može posmatrati kao prosto dokumentovanje prikupljenih predmeta jevrejske narodne kulture, jer su ovde prikazani predmeti oslobođeni od njihove svrhe kao i od uobičajene sekundarne uloge pozajmljivanja jevrejskog identiteta slici, te postaju centralna i jedina tema slike - oni su slika. Ovim ranim eksperimentom Šagal je inspirisao kasnije plodonosne veze između jevrejske ceremonijalne umetnosti i avangardnog stvaralaštva.

The article discusses Marc Chagall's little known painting The Praying Desk (Table des Prières),1908-1909. Usually interpreted as a depiction of a private space for prayer and worship of the artist's affluent patrons, the Germont family of Narva, the painting actually seems to present religious artefacts - a Torah curtain, a prayer book, a Torah shield, phylacteries and a wine carafe - exhibited as collector's items. Thus it points towards the early 20th-century interest in research of the Jewish folklore, ethnography and history led by a group of St. Petersburg's intellectuals interested in promoting Jewish secular culture. However, the painting's style, including both primitive and symbolist elements, ties Chagall to the latest Russian avant-garde developments that simultaneously explored the crudeness of children's art and the spirituality stemming from the negation of objectivity.