Nepristajanje na zlo kao obrazac ponašanja u književnosti holokausta (na primeru romana Đorđa Lebovića "Semper idem")

Abstract

Na primeru romaneskne, memoarske proze Đorđa Lebovića (kontekst je književnost o holokaustu i komparativna korelacija sa drugim autorima iste glavne teme - Aleksandrom Tišmom, Ivanom lvanjijem i Filipom Davidom), treba analizirati stereotipni nepromenljivi odgovor na zlo - očaj, neverica, odbijanje da se prihvati sudbina, neodobravanje bezumne patnje od strane zdravog razuma. Ovi obrasci ponašanja su rezultat duboko isklesanih humanističkih principa koji predstavljaju potragu za svrhom u svetu apsurda.

In the example of the novelistic, memoir-like prose by Đorđe Lebović (the context is the Holocaust literature and comparative correlation with the other authors of the same major theme - Aleksandar Tišma, Ivan lvanji and Filip David) a stereotypical unchangeable answer to evil is to be analyzed-desperation, disbelief, refusal to accept the destiny, disapproval of mindless suffering by common sense. These patterns of behaviour are the result of profoundly carved humanistic principles representing the search for the purpose in the world of absurd.