Muškarac i žena - judaizam i brak

Abstract

Seksualni nagon je u funkciji života ... Bez rezerve, judaizam je uvažio ovaj nagon kao sastavni deo ljudskog života i jednu od elementarnih potreba čije je ispoljavanje, svakako, bilo običajno regulisano, ali ne i tabuisano. Prava i dužnosti u intimnom (u toj sferi i ravnopravnom) odnosu između žene i muškarca, opisani su u Talmudu. Seksualni moral jevrejskog društva nije bio obeležen frustrirajućim potcenjivanjem značaja polnog života, okruženog "tišinom", već je usmeravan određenim religijskim, odnosno, običajnim propisima - u čijim okvirima je seksualni čin bio ne samo prihvatljiv, već viđen kao micva (bogougodno delo, hebr.). Pozitivno sagledavanje seksualnih odnosa kao fizički i emocionalno opravdanih ljudskih aktivnosti, počivalo je na religijskim shvatanjima da sve - što je dato od Boga - ima posvećen karakter. Međutim, ono što je neku radnju činilo svetom (kao i nedozvoljenom), bile su okolnosti pod kojima je ta radnja vršena. U tom smislu, postoji suštinska razlika u hrišćanskom i jevrejskom duhovnom poimanju ljudske seksualnosti, a s njom u vezi i poročnosti. U klasičnom hrišćanstvu, ljudska seksualnost proističe iz prvobitnog greha i, kao takva, ima pečat poroka. U tom kontekstu, seksualni akt je nespojiv sa posvećenim pojedincima - božjim licima, kaluđerima - a dozvoljen u profanom životu, kao ustupak večnoj ljudskoj slabosti. Sasvim suprotno, u judaizmu je seksualni akt micva, sve dok je u skladu sa običajnim normama. On postaje porok samo u običajno i društveno neprihvatljivoj vezi...