Svetinja vode - Mikve: obredno kupalište u sefardskoj tradiciji

Abstract

U biblijska vremena tevila (obredno kupanje) je bilo vezano prvenstveno za potrebu obrednog očišćenja prije hodočašća u jerusalimski Hram, bilo za hag (hebrejsko ime za jedan od triju hodočasnih praznika, otud i arapska riječ hadž kojim se označava hodočašće na najsvetija mjesta islama, te naš turcizam hadžija kojim se kod Jevreja i kod pravoslavnih označava osoba koja je posjetila Jerusalim), ili za bračnu obrednu čistoću. U Hram, naime, nije mogla hodočastiti osoba koja bi se obredno oskvrnula doticajem sa lešom, strvinom (ili doticajem sa Ijudima ili predmetima oskvrnjenim direktnim kontaktom sa lešom ili strvinom), te ženske osobe u periodu menstruacije, ili muškarci nakon ispuštanja sjemena. Jednako tako, gere cedek (pravedne pridošlice, Ijudi koji bi se pridružili narodu Izraela u obožavanju jednog Boga, obdržavanjem propisa Tore), prije prinošenja pojedinačne žrtve u Hramu, podvrgavale bi se obrednom kupanju, otpočinjući tako novi život u obrednoj čistoći. U biblijska vremena, udate žene su pravile tevila i nakon mjesečnog ciklusa, čak i ako nisu hodočastile u Hram, zato što je njihovim muževima bilo zabranjeno da stupaju s njima u intimne odnose dok ne naprave tevila. Otkako je razoren Hram, mudraci Izraela su samo dva obredna kupanja proglasili obaveznim i u periodu koji prethodi obnovi Hrama. Žensko, nakon mjesečnog ciklusa (i perioda od sedam dana očišćenja, koje je rabinsko pravo dodalo biblijskoj zabrani) te obredno kupanje pravednih pridošlica oba pola. Sljedbenici kabale u sve tri osnovne jevrejske etničke grupe: Mizrahijim i Mugrebim (arapski govoreći Jevreji bliskog istoka i sjeverne Afrike), Sefaradim (Jevreji mediteranskog bazena) i Aškenazim (srednjeevropski, istočnoevropski Jevreji i njihove zajednice u "Novom svijetu"), praktikuju tevila prvenstveno uoči Šabata ili jevrejskih praznika, ali ono se ne smatra obaveznim nego fakultativnim. Kako bi novopečeni bračni par mogao da obavi bračne dužnosti odmah nakon vjenčanja, tevila je i jedan od centralnih obreda koji prethode tradicionalnom jevrejskom vjenčanju.

In Biblical times the tevilah (ritual bathing) was mainly connected to ritual cleansing, either prior to pilgrimage to the Temple in Jerusalem - the hag (the Hebrew name for one of three pilgrimages which gives us the Arabic word hajj to denote the pilgrimage to the holiest shrine of Islam and thus the Turkism in Serbian hadžija, which among Jews and Orthodox alike denotes one who has visited Jerusalem), or for ritual cleansing in marriage. Pilgrimage to the Temple was not permitted for those who had made themselves ritually unclean, either through contact with a corpse or carrion (or through contact with people or objects made unclean through contact with a corpse or carrion) or a woman during menstruation or a man after the release of semen. In the same way, the ger tzedek (a righteous convert, those who join the people of Israel in the worship of the one God, respecting the strictures of the Torah) before making certain sacrifices at the Temple would undergo ritual bathing, beginning a new life in ritual purity. In Biblical times married women performed the tevilah after their menstrual cycle, even when not making the pilgrimage to the Temple because their husbands were forbidden to resume intimate relations with them until the rite was performed. After the destruction of the Temple, the Wise of Israel pronounced only two occasions on which ritual bathing was obligatory in the time before renewal of the Temple - that for a woman after menstruation (and the period of seven days of purification which rabbinical law added to the Biblical prohibition) and the ritual bathing of righteous converts of both sexes. Followers of the kabbalah in all three basic Jewish ethnic groups: the Mizrahi and Maghrebi (Arabic speaking Jews of the near east and North Africa) the Sephardim (Jews of the Mediterranean basin) and Ashkenazi (middle European and Eastern European Jews and their communities in the New World) practice the tevilah above all before the Shabbat or Jewish festivals, but this is not considered obligatory. In order for newly-weds to be able to engage in marital relations immediately after their marriage, the tevilah is one of the main rituals that precede a traditional Jevvish wedding.

En Los tiempos del TaNaH, la tevila fue relasijonada primeramente kon la zijara al Bet a-Mikdaš, sea por Hag (de esta palavra ebrea, ke sinjífika zijara festiva anuala, se dezvalopo tambien la palavra arabe hadž, de mezma avana, i de esta el titolo adži, kon el kual Los Sefardim i los krístianos ortodoksos de los Balkanes estiman a la đente ke fueron priviležijados de los sjelos kon vižita a Jerušalajim i sus santidades), sea por taarat mišpaha. Komo es bien savido, al Bet a-Mikdaš non pudo suvír ninguna persona ke enkonada por medijo de kontakto kon algun kadaver o nevela (o por medijo de kontakto kon otras personas o kelim ke fueron enkonados por medijo de kontakto kon algun kadaver o nevela), mužeres durante sus menstruasijon o ombres ke tuvjeron míkre de keri. De otro lado, tanto los gere sedek, antes de trajer sus korban spesijal, deverijan pasar La tevila, para poder empesar sus vida mueva en taara i santedad. En los tjempos del TaNaH, mužeres kanzadas azijan tevila despues de sus menstrúasijon, tanto si non tenijan ningun niet i kavana de azer zijara al Santuvarijo, porke era defendido a sus maridos de akostarse kon ejas todo el tjempo ke non izjeran tevila. Dezde ke fue derokado el Santo Templo de Jerušalajim, muestros senjores hakhamim, de bendiča memoria, fueron gozerim ke solamente dos tevilot sigan sjendo ovligatorijas tanto en Los tjempos antes de la fragua del Treser Templo, i estas ejas: la mužerska postmenstruala i la tevila de Los gerim.