Spomenica povodom pedesetogodišnjice Doma staraca Saveza jevrejskih opština Jugoslavije (Zaklade Lavoslava Švarca u Zagrebu): 1910-1960

Abstract

Poštovanje i briga za stare od davnina su imanentni deo jevrejske tradicije i etike. Pored tih činjenica mogu se navesti još i mnoga druga mesta iz klasične, postklasične i moderne jevrejske književnosti, kao i veliki broj primera iz prakse kroz dugi niz vekova (negovanje, posećivanje, materijalno pomaganje, počasti itd.). Postoje i prilično drevni primeri za smeštaj i zbrinjavanje staraca u zajedničkim prihvatilištima i domovima za bolesne, nemoćne i siromašne. Međutim, posebne ustanove za institucionalno staranje o starcima su i u Jevrejstvu relativno novijeg datuma. Prvi jevrejski dom staraca spominje se 1682. godine u Rimu. Otada se u raznim zemljama pojavljuje veći broj takvih domova, uporedo sa sličnim ustanovama drugih kulturnih naroda. Na liniji takvog razvoja stvoren je i dom staraca u Zagrebu, kao zadužbina dobrotvora Lavoslava Švarca.

Respect and care for elderly people have an immanent part of Jewish tradition and ethics since old times. In addition to these facts, many other places from classical, postclassical and modern Jewish literature can be mentioned, as well as a large number of examples from practice through many centuries (nurturing, visiting, material assistance, tribute, etc.). There are also quite ancient examples of housing and caring for the elderly in shared shelters and homes for the sick, powerless and the poor. However, special institutions for institutional care for the elderly are also relatively recent in Judaism. The first Jewish home for the elderly is mentioned in 1682 in Rome. Since then, a large number of such homes have appeared in various countries, along with similar institutions of other cultural nations. In the line of such development, a home for the elderly was created in Zagreb, as an endowment of the benefactor Lavoslav Švarc.